زعفرانیه

دکتر منوچهر ستوده درباره وجه تسمیه زعفرانیه می‌گوید: «اراضی زعفرانیه هدیه‌ای بوده که محمد شاه قاجار آن را به کنیز خود، زعفران باجی، داده  بود. به همین دلیل این محله به زعفرانیه مشهور شد.» زعفرانیه تا قبل از اینکه رضا شاه کاخ معروف سعدآباد را در آن بسازد، به صورت زمین‌های کشاورزی بوده و چندان در بافت شهری تهران به حساب نمی‌آمده است. روستای اسدآباد سکونت‌گاهی قدیمی در این منطقه بوده که هنوز هم می‌توان در برخی خیابان‌های آن بافت روستایی و قدیمی را مشاهده کرد. پایه گذاران اولیه زعفرانیه را می‌توان اقوام زارعی و باقری که از نائین اصفهان به اینجا مهاجرت کردند، دانست.

زعفرانیه امروزی را پنج محله کوچک‌ترتشکیل می‌دهد: مقدس اردبيلي، آصف، اسدآباد، زال زر و پسيان. زمانی زعفرانیه پوشیده از باغ‌ها و درختان سر به فلک کشیده بود که امروزه دیگر خبری از آن‌ها نیست. از معروفترین باغ‌های تهران می‌توان به باغ زند کریمی، باغ خانم مروان، باغ حاجی کلاهی، و باغ خیامی  که در این محله قرار داشتند اشاره کرد؛ اما متاسفانه امروزه فقط باغ خیامی توانسته تا حدودی سرپا بماند. به جای درختان بلند، برج‌ها و مجتمع‌های سیمانی خودنمایی می­کنند. آب و هوای معتدل و کوهستانی و همجواری با کاخ سعدآباد و وجود سفارت‌خانه‌های كشورهاي آفريقاي جنوبي، برزيل، اسلواكي، چك و يمن زعفرانیه را به یکی از گران‌قیمت‌ترین مناطق تهران تبدیل کرده است. هم‌پای برج‌های مسکونی لوکس و گران‌قیمت، برج‌های تجاری و مغازه‌های لوکس نیز رشد کرده‌اند.

تعدادی از رستوران‌های لوکس تهران، کافی شاپ‌های دنج، آموزشگاه های موسیقی، آرایشگاه های زنانه، کارگاه‌های آموزشی و مراکز ماساژ در محدوده این محله تاسیس شده‌اند. مشکل اصلی ساکنان محل ترافیک است. اکثر کوچه‌ها و خیابان‌های محله بن بست و باریک است به همین دلیل در بعضی از مواقع شبانه روز ترافیک سنگینی را مشاهده می‌کنیم. همین بن بست بودن باعث شده که دسترسی به محل نیز کمی محدود باشد. وجود یک خط رفت و برگشت از اسدآباد به تجریش و عبور تاکسی‌های ولنجک از خیابان آصف تنها امکان دسترسی ساکنان برای ورود و خروج به محل دانست.