در انتهای شمالی بلندترین خیابان خاورمیانه، خیابان ولیعصر، میدانی قدیمی به نام تجریش وجود دارد. میدانی که مرکزیت محله­ای به همین نام را دارد. هزار سال پیش تجریش، طجرشت نام داشت؛ روستای کوچکی که سلطان طغرل سلجوقی در آنجا از دنیا رفت. قرن­ها بعد که سلسله قاجاریان حکومت را در دست گرفتند تجریش به عنوان منطقه­ای خوش آب و هوا مورد توجه سلاطین و درباریان قاجاری قرار گرفت و امارت­ها و باغ­های بسیاری در آن بنا شد. وجود بقعه امامزاده صالح  بن موسی کاظم برادر امام هشتم هم در رونق و پیشرفت این محله بی تاثیر نبوده است.اما از دوران شکوه آن روزها تنها اثر باقی مانده بازار و چند خانه خشتی است. امروزه بیشتر خانه­ ها و کوچه­ باغ­های این محله تبدیل به برج­های بلند و لوکس شده­اند و شکل و ترکیب قدیمی آن که شبیه به روستای ماسوله بوده است دیگر در هیچ کجای آن مشاهده نمیشود. تجریش مرکز شمیران امروزی است و وجود مراکز تجاری و مذهبی معروف ، آن را به یکی از مشهورترین محلات شهر تهران تبدیل کرده است. در عوض باغ­ها و عمارت­های قدیمی، امروز مجموعه­ای از رستوران­ ها و کافه رستوران های دنج و مراکز تفریحی و ورزشی و خرید در گوشه و کنار تجریش خودنمایی می­کند. امام زاده صالح، بازار و تکیه، مراکز خرید بزرگی همچون تندیس، قائم، البرز و میری را می­توان از اماکن دیدنی و شلوغ تجریش نام برد. وجود این مراکز و آب و هوای معتدل و کوهستانی، تجریش را به یکی از مقاصد گردشگری تهران تبدیل کرده است. در قدیم راه­های دسترسی به تجریش چند راه خاکی بود که اصلی­ترین آن­ها راه شوسه­ای بوده که خیابان شریعتی امروز است. امروزه به خاطر مرکزیت تجاری و مذهبی، تجریش مسیرهای دسترسی متفاوتی دارد. خیابان شریعتی؛ ولیعصر، و در سال­های اخیر مترو را می­توان از اصلی ترین مسیر­های دسترسی به آن به حساب آورد.